Değerli öğrencilerimiz Ortaokul 7. sınıf öğrencilerinin bu yıl okudukları mevsim yayınları Fen Bilimleri ders kitabının yanıtları aşağıdadır kitabının tamamı sayfalarının cevapları sayfamızda yer almaya devam ediyor. Eğitim bireyin davranışlarında kendi yaşantısı yoluyla ve amaçlı olarak istenen değişiklikleri meydana getirme sürecidir. Birçok bilim dalının ihtiyaç duyduğu alanlardan biri olan Aradığınız kitabın ilgili sayfasının çözümleri aşağıda yer almaktadır. Eğer doğru sayfayı görmüyorsanız muhtemelen çözümü henüz yapılmamıştır. Öğrenci burada öğretmeni gözlemeyi iyi bilmelidir. Öğretmenin çok önemli konuları nasıl anlattığını bilmek ve anlatılan konunun ne derecede önemli olduğunu anlamak durumundadır. Her konu ana ve yan fikirlerden oluşur. Konunun ana fikri olduğu gibi onu anlatanın da konuya kattığı fikirle vardır. Öğrenci bunlara dikkat etmeli özellikle konunun ana fikrini anlamaya çalışmalıdır.
Okul dönemi boyunca tüm derslerinizde işinize yarayacak ders kitabı cevaplarını yanıtlamayı sürdürüyoruz. Eğer ilgili sayfanın cevaplarını göremiyorsanız bu sayfa muhtemelen çözülmemiştir. Bu durumda kısa bir süre sonra sitemizi yeniden ziyaret ediniz. Öğrencilerimize tavsiyemiz buradaki cevapları kitaplarına geçirmeden önce kendiniz yapıp burayı sadece kontrol amaçlı kullanmanızdır. Herkese okullarında başarılar diliyoruz.
Sayfanın Cevapları:
7. Sınıf Mevsim Yayınları Fen Bilimleri Ders Kitabı Sayfa 256 Cevabı
1. Uzay araştırmaları için kullanılan araçlar nelerdir?
Uzay çalışmaları ve araştırmaları ileri teknik imkanlar sayesinde geliştirilmektedir. Gelişen bilim dalları ve teknik imkanlar dahilinde uzay çalışmaları da araştırmaları da hız kazanmıştır. Teknik araçların gelişmesi ve imkanların ilerlemesi uzayın gözlemlenebilir kısımlarının daha derinden keşfedilmesine neden olmuştur.
Uzay araştırmaları için kullanılan araçlar şu şekildedir:
– Teleskoplar
– Radyoteleskoplar
– Elektromanyetik dalgalar
– İnsanlı uzay araçları
– İnsansız uzay araçları
– Yer yörüngesindeki uydular
– Kutup yörüngesindeki uygdular
– Rasgele uydular
– İnsanlı uydular
– Ekvatoral uydular
Uydu cihazları, dalgalar ve teleskoplar uzay araçları arasındadır. Uzay teleskopları, uzay istasyonları da uzay çalışmaları ve araştırmalarında beli bir araç alanı oluşturmaktadır.
2. İnsanlar uzay araştırmalarına ne zaman başlamışlardır?
Uzay çalışmaları ve araştırmaları teknik olarak yirminci yüzyılın ikinci yarısından sonra başlamıştır. Fakat insan ve uzay ilişkileri insanlık tarihiyle ortaktır. Uzay çalışmalarında bilim ve teknolojinin ilerlemesi önemli bir yere sahiptir. Uzay çalışmalarında teknik olarak bilim dallarının ilerlemesiyle gelişmeler yaşanmıştır.
Sovyetler Birliği olarak 1957 yılında yapılan çalışmalarla Sputnik aracı dünya yörüngesine gönderilmiştir. Ardından Amerika Birleşik Devletleri 1963 yılında Apollo 11 aracını uzaya göndermiştir. Böylece uzay çalışmaları teknik olarak araçlarla yapılmaya başlanmıştır. Uzay araştırmaları ve çalışmaları günümüzde uzayda kurulan uzay istasyonları ile daha yakından ve daha ileri teknoloji ile yapılmaktadır. Uzay insanlık için önemlidir.
3. Uzayla ilgili araştırmalar yapan bilim insanları ve bunların çalışmaları nelerdir?
Eratosthenes (Yaklaşık M.Ö. 200 yılları): Dünyanın çevresini yaklaşık olarak doğru hesaplayan Mısır’da yaşayan bilim adamıdır.
Fergani (805–880), Gök cisimlerinin hareketleri üzerine yazılar yazdı, ekliptiğin eğikliğini hesaplamasını sağladığı gözlemlerde bulundu.
Kindi (801–873), filozof ve ansiklopedici bilgin, gökbilim üzerine 16 eser yazdı.
Sponsorlu Bağlantılar
Battani (855–923), gökbilimci ve matematikçi
Hasib El-Mısri (850–930), Mısırlı matematikçi
Harezmi (780-850): Türkistanlı matematikçi.
Ebubekir Er-Razi (864–930), İranlı bilgin
Farabi (872–950) büyük filozof ve bilgin.
Khujandi 10. yüzyılın sonunda Tahran yakınında bir gözlemevi inşa etti.
Ömer Hayyam (1048–1131), cetveller hazırladı, takvimi geliştirdi. Dünyanın ilk rasathanesini kuran, Celali Takvimi’nin hazırlayan İranlı bilim adamıdır.
Ibn El-Haytham (965–1039), matematikçi ve fizikçi.
Biruni, (973–1048), matematikçi, gökbilimci ve ansiklopedici.
Tusi (1201–1274), filozof, matematikçi, gökbilimci ve ilahiyatçı; trigonometrinin kurucularından biri olarak kabul edilir.
Gıyaseddin Cemşid (1380–1429), (Özbekistan)
Uluğ Bey (1393 – 1449) Timur İmparatorluğu’nun 4. hükümdarı. Matematikçi ve gökbilimci.
Ali Kuşçu (1403 – 1474) Türk gökbilimci, matematikçi ve dilbilimci
Nicolaus Copernicus (1473-1543): Dünyanın ve diğer gezegenlerin güneşin etrafında döndüğünü ilk kez dile getiren astronomdur. Kopernik’le birlikte dünyanın evrenin merkezi olduğu düşüncesi yıkıldı.
Tycho Brahe (1546-1601): Ciddi astronomik gözlemler yapan ve bu gözlemleri kullanan Kepler’in yasalarını oluşturmasında katkıları olan bilim adamı.
Giordano Bruno (1548-1600): İtalyan filozof, rahip ve gökbilimci olan Bruno, o zamana kadar kabul edilegelen Aristo’nun kapalı evren görüşünü terk edip dünyadan başka birçok gezegenin varlığını kabul eden, Kopernik’in görüşlerini benimseyerek zamanın din alimleri tarafından ciddi baskılar görmüş, görüşlerinde ısrar etmesi üzerine yakılarak idam edilmiştir.
Galileo Galilei (1564-1642): Modern astronominin kurucusu olarak kabul edilen Galilei, teleskopla ilk defa gözlem yapan kişi oldu. Ayın kraterlerini, Jüpiterin uydularını, Satürn’ün halkalarını ilk kez gören kişi oldu.
Johannes Kepler (1571-1630): Gezegenlerin hareketlerini açıklayan Kepler kendi adıyla anılan 3 temel yasa ortaya koymuştur.
Christiaan Huygens (1629-1695): Satürn’ün uydusu Titan’ı, Orion takımyıldızını keşfeden Huygens, ayrıca daha dakik saatler ve daha güçlü teleskoplar yapılmasına katkıda bulunmuştur.
Isaac Newton (1642-1727): Evrensel kütle çekimini ve hareket kanunlarını ortaya koyan Newton, tarihteki en etkili bilim adamlarından biridir.
Edmond Halley (1656-1742): Kendi adıyla anılan Halley kuyruklu yıldızının kaşifi.
William Herschel (1738-1822): Uranüs’ü ve iki büyük uydusunu, Satürn’ün uyduları Enceladus ve Mimas’ı, kızılötesi radyasyonu keşfeden İngiliz gökbilimci.
John Herschel (1792-1871): Satürn ve Uranüs’ün uydularının adlandırılması, Jülyen gün kullanımı ve benzeri birçok çalışmaya imza atmış İngiliz gökbilimci.
Max Planck (1858-1947): Kuantum kuramını geliştiren, termodinamik yasaları üzerinde önemli çalışmaları bulunan, Planck sabiti ve Planck ışınım yasasını ortaya koyan bilim adamıdır.
Albert Einstein (1879-1955): Işık hızı, özel ve genel görelilik kuramları, kütle-enerji eşdeğerliği ve benzeri birçok çalışmayla Newton mekaniğinin hakimiyetini yıkmış ve uzay konusunda devrim niteliğinde çalışmalar yapmıştır.
Edwin Hubble (1889-1953): Evrenin sürekli genişlediğini ispatlayan, yıldızların uzaklaştıklarını bize ulaşan renklerindeki farklılaşmalar sayesinde ortaya koyan, Samanyolu’ndan farklı galaksiler de olduğunu ispatlayan bilim adamı.
Georges Lemaitre (1894-1966): Büyük patlama teorisini ilk ortaya atan rahip ve bilim adamı. Evrenin bir zamanlar bir atomun içinde sıkışmış olduğunu, parçalanan atomun evreni oluşturduğunu ileri sürdüğü görüşü önceleri kabul görmese de daha sonra bir çok delille birlikte kabullenildi.
Jan Hendrik Oort (1900-1992): Samanyolu Galaksisi üzerine yaptığı çalışmalarla tanınan Hollandalı astronom galaksinin dönme hareketini açıklamış, sarmal yapıda olduğunu keşfetmiş ve kütlesini tanımlamaya çalışmıştır. Ayrıca kendi adıyla anılan güneş sistemi etrafında dönen kuyruklu yıldızlar kümesi olan Oort Bulutu hakkında da önemli çalışmalar yapmıştır.
James Van Allen (1914-2006): Dünya çevresindeki kendi adıyla anılan Van Allen radyasyon kuşaklarını keşfeden ABD’li bilim adamı.
Carl Sagan (1934-1996): Astrobiyolojinin öncüsü olarak kabul edilen Sagan, bilimin popülerleşmesi ve halk nezdinde anlaşılması için yaptığı çalışmalarla bilinir. Cosmos adlı kitabı ve televizyon serisi ve Mesaj adlı romanı uzayda yaşam olabileceğini ve kainatta insanın yerinin daha iyi anlaşılmasına hizmet etmiştir.